بررسی ریسک عبور عابرین از عرض خیابان ترافیک مختلط

از آنجائیکه پیاده روی جزء بسیار مهمی از سفرهای درون شهری است، یکی از بخش های بسیار مهم مهندسی ترافیک مسئله ی عابرین پیاده است. به علت ویژگیهای معمول شخصیتی، انتظار رفتار غیرمحتاطانه از عابرین جوان، مانند استفاده از عوامل منحرف کننده ی توجه حین عبور از عرض خیابان و یا ریسک پذیری بالا و تمایل به هرچه سریعتر عبور کردن، دور از ذهن نیست. همچنین، در کشور ایران تعداد بسیار زیادی از مراکز تحصیلی و آموزشی که اساساً مورد استفاده ی جوانان قرار می-گیرند در حاشیه ی راههای شریانی واقع هستند و تردد عابرین پیاده ی جوان در معابر کنار چنین موسساتی مکرراً مشاهده می-گردد. بررسی تعامل عابرین با وسایل نقلیه و جریان ترافیک در این نواحی می تواند در راستای بهبود ایمنی و تسهیلات عابرین نتایج مفیدی را ارائه کند. در این رساله، ایمنی عبور عابرین پیاده از طریق نپاهش رفتار عابرین در فیلم ویدیویی ضبط-شده از محل مورد نظر و با بهره گیری از یک روش غیرمستقیم ارزیابی ایمنی موسوم به روش تعارض ترافیکی سوئدی، و سپس تحلیل داده ها و مدلسازی با تکنیک رگرسیون لاجستیک و رگرسیون خطی، بررسی گردید. نتایج نشان داد در محل مورد مطالعه، در مجموع احتمال درگیری خانمها در تعارض کمتر از آقایان، و بر خلاف انتظار، احتمال درگیری جوانان در تعارض کمتر از عابرین میانسال بود، اگرچه این تفاوتهای رفتاری در غالب موارد معنادار نبود. همچنین مشخص شد میزان ایمنی عبور در امتداد حرکت، و نیز درون یا بیرون خط کشی، متفاوت است؛ و نیز مشخص گردید حین عبور، روی خطوط مرزی در قیاس با بین خطوط، مکانهای ایمن تری برای عابرین هستند. نتایج تحلیل رگرسیون لاجیت نشان داد که بر خلاف انتظار، استفاده از تلفن همراه توسط عابر حین عبور از این ناحیه، ایمنی عابر را به مخاطره نمی اندازد. همچنین مشخص شد گروه بزرگتر عابرین احتمال درگیری در خطر را برای آن گروه بالا می برد. تحلیلها همچنین نشان داد برای حفظ ایمنی، توجه به جریان ترافیک حین عبور ضروری است، و نیز دیده شد دویدن حین عبور، ایمنی عابر را کم می کند. بطور کلی مطالعات در حوزه ی عابر پیاده در کشور ایران کم شماراند، به این دلیل و نیز به جهت نو بودن روش مورد استفاده در این پژوهش که ترکیبی از مطالعات رفتاری و یک روش نوین ارزیابی ایمنی است، می توان از اسلوب کلی آن بعنوان گامهای ابتدایی برای مطالعات بعدی در زمینه ی عابر پیاده استفاده نمود. به این ترتیب کاستیهای این روش نوپا نیز مرتفع می گردد و این شیوه توسعه می یابد. از نتایج این مطالعه نیز می توان برای انجام پژوهشهای ریزنگرتر ایده گرفت و برای ارتقاء رفتار عبوری عابرین در معابر اطراف مراکز علمی و تحصیلی، مانند دانشگاهها، و اصلاح تسهیلات بهره برد.